Plan treningowy pęcznieje!

GT RAT zassało mnie w swoje szeregi. Grupa motywuje, Trener nie daje wytchnienia a co najciekawsze nikt nie narzeka i nie kręci nosem. Wszyscy tylko czekają na hasło. Jak wygłodniałe zwierzęta stojące w kolejce po porcję swojego mięsa. Czekamy, on rzuca je nam prosto w pyski i każdy biegnie ze swoim kawałkiem gryząc dokładnie. Tak napalonych ludzi już dawno nie widziałam. Motywuje nas coś niebywałego, nie prochy, nie szef siedzący na naszych plecach poganiający pejczem! Zauważyłam, że im bardziej boli po treningu, tym lepiej się czuję. Mam wrażenie, że moje ciało i umysł są wdzięczne mi za to, co z nimi robię. Wręcz czuję i oczyma wyobraźni widzę regenerujące się komórki. Jeśli jest dzień w którym nie katuję się na basenie, sali czy siłowni, to jakoś mi źle. Czuję się niespełniona. Nie chodzi tu wcale o rypanie kilometrów, przerzucanie ton na siłce czy kręcenie do upadłego, to bardziej sprawa związana z tym jaką wolność daje tych kilka chwil dziennie tylko dla siebie i swojego wymarzonego celu. Tak! Bo CEL musi być! Jaki? ZWYCIĘSTWO! Bo jak mawia nasz „Tyran” trenujemy po to by zwyciężać. A co? Nie można? W naszym przypadku nawet trzeba ;) Jeszcze przed dwoma miesiącami piłam wodę na basenie a dzisiaj odkrywam że w pływaniu istnieje coś takiego jak prędkość. W porównaniu z moimi koleżankami i kolegami (dla przykładu 28 sek/50m) osiągam śmieszny wynik, którym nie będę się chwaliła . Widzę w tym już fan a nie walkę  o życie. Jesteśmy przekrojowo tak różni, ale mamy jedno w głowie, chcemy dać z siebie wszystko, nawet więcej niż wszystko. Projekt GT RAT rozkręca się pełną mocą! Arrr Arr!

GT-RAT

GT RAT trenuje pełną parą

zestaw-treningowy-1024x764

Listopad to już drugi miesiąc treningów w GT RAT. Na początku nie wierzyłam, że uda się mi zgrać wszystkie obowiązki tak, by znaleźć na to wszystko czas. Jak widać, dla chcącego nic trudnego, oczywiście z pomocą męża, który dzielnie walczy, zdąża, rzuca wszystko i gna do domu do dziecka.

Trener Sidor cierpliwie patrzy na to, co robimy. Przyznam, że nie zawsze wychodzi, zwłaszcza jeśli mówimy o pływaniu. Nie zawsze i nie każdemu i mam na myśli siebie, to tak na wszelki wypadek gdyby któryś z RAT-owców to czytał. Tak jak myślałam, najmniejszy problem mam z rowerem. Kocham go, więc w miarę wychodzi. Bieganie to sprawa do wybiegania kilometrów. Pocieszające jest to że kolano nie boli.

Continue reading GT RAT trenuje pełną parą

Choroba zabiera wszystko

Tytuł jest prowokacyjny, bo tak nie jest, ale o tym za chwilę. Choroba to zmora każdego sportowca. Coś czemu nie możesz przeciwdziałać. Tak jak świadomie można odstawić śmieciowe jedzenie, gazowane słodzone napoje, słodycze i alkohol, tak niestety nie można tak samo zdecydować o chorowaniu lub nie. Czasami się po prostu choruje. Tak jest i trzeba do tego przywyknąć. Ja i tak mam szczęście bo jestem chory nie częściej niż raz w roku i już zdążyłem się przyzwyczaić, że każdej jesieni mam jakieś 1,5 tygodnia wycięte z życia, podczas którego leżę nieprzytomny w łóżku i obżeram się lekarstwami. Ostatnią rzeczą, na którą mam wówczas ochotę to trening.

Jednakże przez ten brak treningu cierpię strasznie. Pal licho ten kaszel i katar, co mi tam gorączka i ból głowy. W chorowaniu najgorsza jest świadomość, że dzień po dniu nie idę na kolejne treningi, a całą wypracowaną przez długie miesiące formę tracę w tydzień. Przynajmniej tak mi się podczas tego chorowania wydaje. Zapewne wynika to z tego, że jak jest się chorym, to i bardzo zmęczonym. Przejście z kuchni do pokoju wymaga wysiłku, 15 minut siedzenia przy biurku i próba podjęcia pracy na komputerze powoduje takie zmęczenie, że potem trzeba 2h odsypiać. Kłóci się to z moim wyobrażeniem o własnej niezłomności. Przecież jestem niemalże półzawodowym sportowcem, nie mogę się męczyć w 15 minut!

Continue reading Choroba zabiera wszystko